Ik zie een jong stel vrolijk in het helmgras een plekje zoeken om in het zonnetje eens flink te gaan kussen. Huppelend zijn ze zich niet bewust dat de Hollandse stuifduinen daar in Gods voorzienigheid tot hun heil en genot zijn neergelegd door de eeuwen heen. Telkens weer lopen er mannen en manninnen hand in hand door de werkelijkheid van onze Vader en de Sneep-soundtrack past daar helemaal bij.
“Vertel me toch, mijn liefste, waar ga je met je schapen heen, waar laat je ze ’s middags rusten? Moet ik je gaan zoeken bij je vrienden, moet ik je gaan zoeken bij hun schapen?” Hooglied 1,7 (Bijbel in Gewone Taal)
*
Meisjes en vrouwen:
Vertel me toch waar ik je vinden kan,
vertel me toch dat jij je vinden laat.
Dan gaan we samen naar de duinen,
dwalen we uren door de tuinen,
proeven wij de zoete vruchten,
proeven wij de zoete vruchten in de tuin van God.
Jongens en mannen:
Waar wacht je op, waar moet ik kijken dan?
Waar wacht je op, ik ben ten einde raad!
Ik wil graag met je naar de duinen,
dagen en nachten in de tuinen,
proeven wij de zoete vruchten,
proeven wij de zoete vruchten in de tuin van God.
Allen:
Wie maakt het uur dat hij haar vinden kan?
Wie kent de dag dat zij zich vinden laat?
Wie wijst de wegen naar de duinen?
Het is de Heer die in de tuinen
groeien laat de zoete vruchten,
groeien laat de zoete vruchten in de tuin van God.
Voor de melodie, klik hier.