Hoe kan het dat een klarinet
mijn zin zo onvermoed gewillig maakt?
Intrada slingert lichtjes om het lege glas
van gisteren naar volle stemming
straks, tussen de mensen.
Reserve voel ik niet
(en dat noteer ik even),
uitbundigheid doet des te meer
wat ooit de stemmer heeft beloofd.
Je zal het toch beleven
dat zij vandaag verschijnen zal,
op de bewondering van tonen
zonder tal en dat alleen
omdat hij zondagsmorgens opstond
om de liefde te bespelen.